همیشه که قرار نیست ساختمانی مثل پلاسکو آتش بگیرد و فرو بریزد یایک کشتی مانند سانچی درپناه آب، درشعلههای وحشی طاقت نیاورد و آخرش هم سواحل چشمبادامیها آن را ببلعد و غرق شود. میتواند قلبی باشد که بایک حرف، یک اشتباه، یک رفتار و یک نامهربانی آتش بگیرد و تکهتکههای احساسش فرو بریزد و آخرش هم باتمام دلشکستگیهایش غرق تنهایی شود.
هرکدام ما درون خود پلاسکویی داریم که وقت خشم روشن میشود و وقت عشق از عطش میسوزد. فقط کاش خدا همیشه مراقبمان باشد که باپلاسکوی درونمان دلی نشکنیم، آرامشی را به هم نزنیم، آشیانهای را به آتش نکشیم و خاطرهای را تنها نکنیم.
✍ مردبارونی - ۱۳۹۶/۱۰/۲۹
پ.ن: سالروز سانحهی دردناک پلاسکو و شهادت آتشنشانان غیور این حادثهی غمانگیز را گرامی میداریم…
باتشکر از «مسعود صادقی» عزیز که زحمت کلیپ فوق را درسال گذشته کشیده بودند.
کلیپ کامل، به همراه آهنگ «بارون ببار» رو هماکنون از کانال تلگرامم دانلود فرمایید.
t.me/RatinFans
Baranam | بارانم - وبنوشت رسمی راتین رها | مجتبی جعفری جُرجافکی | مردبارونیا منبع
درباره این سایت